Gdy klient dostępu zdalnego inicjuje połączenie z serwerem RRAS, tworzy tymczasowy interfejs logiczny (znany również jako interfejs wirtualny lub wirtualna karta sieciowa) i żąda przypisania przez serwer RRAS adresu IP do tego interfejsu. Są obsługiwane zarówno adresy protokołu internetowego w wersji 6 (IPv6), jak i wersji 4 (IPv4). Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Adresy IP mogą być przypisywane w jeden z następujących sposobów:
Z serwera DHCP
Serwer RRAS uzyskuje adres IP w celu przypisania go do klienta dostępu zdalnego z serwera DHCP w intranecie. Jest to preferowana metoda przypisywania adresów IP. Serwer RRAS zachowuje się jak klient DHCP względem serwera DHCP i uzyskuje 10 adresów IP jednocześnie. Po nawiązaniu połączenia między klientami dostępu zdalnego a serwerem RRAS adresy IP są przypisywane do klientów za pośrednictwem protokołu IPCP (Internet Protocol Control Protocol). Aby uzyskać więcej informacji, zobacz
Jeśli nie można nawiązać kontaktu z serwerem DHCP, serwer RRAS automatycznie przypisuje adresy IPv4 z zakresu automatycznego przydzielania prywatnych adresów IP (Automatic Private IP Addressing, APIPA) od 168.254.0.1 do 169.254.255.254. Jeśli nie można nawiązać kontaktu z serwerem DHCP w celu uzyskania adresów IPv6, klient używa przypisania prefiksów IPv6 skonfigurowanego na serwerze RRAS z lokalnie wygenerowanym identyfikatorem interfejsu w celu utworzenia adresów IPv6 z obsługą routingu.
Ze skonfigurowanego na serwerze zakresu adresów
Serwer RRAS uzyskuje adres IPv4 ze statycznej puli adresów skonfigurowanej na serwerze RRAS. Jeśli konfigurowana jest statyczna pula adresów, nie należy używać adresów IP, które są już przypisane do komputerów lub znajdują się w zakresie możliwym do przypisania innym komputerom przez serwer DHCP. Pula może obejmować zakresy adresów będące podzestawem adresów z sieci IP, do której jest podłączony serwer, lub z osobnej podsieci. Jeśli zakresy statycznej puli adresów IP odpowiadają innej podsieci, trasy do tych zakresów adresów muszą znajdować się na routerach danego intranetu, tak aby ruch kierowany do interfejsu logicznego klienta zdalnego był przekazywany dalej do serwera dostępu zdalnego.
W przypadku protokołu IPv6 są przypisywane tylko prefiksy. Identyfikator interfejsu jest generowany automatycznie przez klienta, który korzysta z odnajdywania sąsiadów IPv6, aby zapewnić unikatowość.
Z adresu statycznego określonego w ustawieniach konta użytkownika
Statyczny adres IP dla wybranego klienta można skonfigurować na karcie Telefonowanie konta użytkownika klienta zdalnego lub w zasadach sieciowych. Gdy klient zdalny inicjuje połączenie, tworzy tymczasowy interfejs logiczny i żąda przypisania przez serwer dostępu zdalnego adresu IP do tego interfejsu, a serwer dostępu zdalnego przypisuje adresy IPv4 i IPv6 określone w ustawieniach konta użytkownika klienta zdalnego. Ta metoda najlepiej sprawdza się w przypadku małej liczby użytkowników zdalnych.