Wskazówek dotyczących serwerów głównych można używać do przygotowywania serwerów, które są autorytatywne dla stref innych niż główne, tak aby mogły odnajdywać autorytatywne serwery zarządzające domenami na wyższym poziomie lub w innych poddrzewach obszaru nazw domen DNS. Te wskazówki dotyczące serwerów głównych są bardzo ważne dla serwerów autorytatywnych na niższych poziomach obszaru nazw podczas lokalizowania i znajdowania innych serwerów w takich warunkach.
Załóżmy na przykład, że serwer DNS (serwer A) ma strefę o nazwie sub.corp.contoso.com. Podczas odpowiadania na zapytanie dla domeny wyższego poziomu, takiej jak corp.contoso.com, serwer A potrzebuje pomocy, aby zlokalizować serwer autorytatywny (serwer B) dla tej domeny.
Aby serwer A mógł znaleźć serwer B lub dowolne inne serwery autorytatywne względem domeny contoso.com, serwer A musi mieć możliwość wysyłania zapytań dotyczących obszaru nazw DNS do serwerów głównych. Serwery główne mogą następnie skierować serwer A do serwerów autorytatywnych dla domeny com. Serwery z domeny com mogą z kolei skierować serwer A do serwera B lub do innych serwerów autorytatywnych dla domeny contoso.com. Serwer A musi korzystać z odpowiednich wskazówek dotyczących serwerów głównych, aby proces lokalizowania serwera B (lub innego serwera autorytatywnego) przebiegał w zamierzony sposób.
Aby poprawnie skonfigurować wskazówki dotyczące serwerów głównych i używać ich, należy najpierw odpowiedzieć na następujące pytania dotyczące używanego serwera DNS:
-
Czy serwer DNS jest używany w Internecie czy w sieci prywatnej?
-
Czy serwer DNS jest używany jako serwer główny?
Domyślnie usługa serwera DNS implementuje wskazówki dotyczące serwerów głównych przy użyciu pliku Cache.dns, który jest przechowywany w folderze %systemroot%\System32\Dns na serwerze. Ten plik zawiera zazwyczaj rekord zasobu serwera nazw (NS) i rekord zasobu hosta (A) dla internetowych serwerów głównych. Jeśli jednak usługa serwera DNS jest używana w sieci prywatnej, można edytować ten plik lub zastąpić go podobnymi rekordami, które będą wskazywać wewnętrzne serwery główne DNS.
Wskazówki dotyczące serwerów głównych są też traktowane inaczej, kiedy serwer DNS jest skonfigurowany do używania przez inne serwery DNS w wewnętrznym obszarze nazw jako usługa przesyłania dalej na potrzeby zapytań DNS dotyczących nazw, które są zarządzane zewnętrznie (na przykład w Internecie). Chociaż serwer DNS używany jako usługa przesyłania dalej może być zlokalizowany wewnętrznie w tej samej sieci co serwery, które używają go jako usługi przesyłania dalej, potrzebuje wskazówek dotyczących internetowych serwerów głównych, aby działać prawidłowo i rozpoznawać nazwy zewnętrzne.
Jeśli serwer DNS jest skonfigurowany do uzyskiwania dostępu do innych serwerów DNS, na przykład przy użyciu listy serwerów DNS skonfigurowanej w jego właściwościach protokołu TCP/IP klienta dla zainstalowanego połączenia sieciowego, usługa serwera DNS może zbierać własne wskazówki dotyczące serwerów głównych podczas konfigurowania nowego serwera. W tym celu można użyć Kreatora konfiguracji serwerów DNS.